از قدیم الایام گفته اند: فقر مادر همه بدبختی هاست! نتایج تحقیقات دانشمندان نشان می دهد که این سخن پر بیراه نیست.تفاوت بین فقیر و غنی حتی بر رشد مغز هم مشهود است. محققان با استفاده از نتایج دو بررسی جداگانه به این نتیجه رسیدند که تجربه فقر در کودکی، کوچکتر بودن اندازه مغز و پائین بودن سرعت پردازش اطلاعات در مغز را بدنبال دارد.
با توجه به نتایج مطالعه ای که جزئیات آن در نشریه آنلاین مجله JAMA کودکان منتشر شده است ،مقدار ماده خاکستری و سفید، که نشاندهنده تراکم ارتباطات عصبی بخشهای مختلف مغز است، در مغز کودکانی که در خانواده های فقیر رشد کرده بودند؛ کمتر از بقیه بود. همچنین بخشهائی از مغز نظیر هیپوکامپ و مناطقی از آمیگدال، که در عملکردهای اساسی مغز نظیر حافظه و احساسات نقش اساسی دارد، توسعه کمتری می یابد. همچنین مشخص شده است محیطهای پرتنش با ایجاد استرس و اضطراب در کودکان کوچک شدن مغز را بدنبال دارد.
مطالعه دیگری، توسط دانشمندان دانشگاه نورث وسترن در ایلینویز انجام شد که نتایج آن در ژورنال نوروساینس منتشر گردید. بر این اساس پردازش صداها در کودکانی که مادرشان تحصیلات پائین، یکی از نشانه های فقر، دارد ؛ ضعیف تر از بقیه است.
خبر خوب است که تغییرات ذکر شده برگشت پذیرند. یعنی با مراقبت بیشتر در دوران کودکی و رشد میتوان اثرات نامطلوب فقر را کم کرد و یا حتی از بین برد.